கவிதை

காலம் கீறும் கோலம்

இங்கு எல்லாமே காலம் போடும்
கோலம் தான்.

உலகத்தை நீ இயக்குவதாய்
உணர்ந்தால் அது இளமை துள்ளும்
காலம்.
எல்லாத் திசைகளிலும் சுத்தி
வருவாய் .

உலகம் இயங்கிறது நீயும்
இயங்குவதாய் உணர்ந்தால் -அது
நடுநிலைக் காலம் ,
திசையை தேர்வு
செய்து போய் வருவாய் .

உலகம் உன்னை விட்டு
இயங்குவதாய்
உணார்ந்தால் முதுமை முடக்கும்
காலம்
அறைகளுக்கு
அடைப்பட்டுக் கிடப்பாய்
அவஸ்தைகளும்
ஆனந்தங்களையும்
அசை போட்டபடியே !

* ஓவியம் - AI

இடைவெளி தரிசனம்.

எனக்குள்
நிறைந்து கிடந்த
சொற்களை
அங்கொன்றும்
இங்கொன்றுமாக
அடுக்கினேன்.
குவிக்கப்பட்ட
கூலாங்கற்கலாகச்
சிலரை
முகம் திரும்ப வைத்தது.
பிறகொரு நாள்
பெய்த மழையில்
காணாமல்
போனதைக் கண்டெடுத்து
நிதானமாக
செதுக்கிச் செதுக்கிச்
செருகினேன்
சொற்களாலான
கூடாரத்தை.
யாவரும்
சூழ்ந்து
வியந்த வேலையில்
நான்
செதுக்கியதெல்லாம்
சொற்களின்
இடைவெளிக்காகத்தானென்று
எச்சொல்லை
வைத்து
சொல்வது
இப்பொழுது.

பாட்டியின் இல்லம் நீ!
இந்த இல்லத்திலிருந்துதான்
என் பாட்டி வடை சுட்டுக்கொண்டிருந்தாள்.
அவள் எதற்காக அங்கிருந்து
வடை சுட்டுக்கொண்டிருக்கின்றாள்
என்று அம்மாவைக் கேட்டேன்.

அதற்கு அம்மா சொன்னாள்:
'அவள் முன்பெல்லாம் இங்கிருந்துதான்
வடை சுட்டுக்கொண்டிருந்தாள்.
காகங்களின் தொல்லை அதிகமாகி விட்டதால்
அங்கிருந்து சுடுகின்றாள். இப்போது
அவளுக்குக் காகங்களின் தொல்லை
இல்லையல்லவா கண்ணே!'

* ஓவியம் - AI

நான் நினைவில் வைத்திருப்பது இன்றுள்ள
குருமணகாடு அல்ல.
அது ஒரு கனவுலகம் போல்தான்
இப்போது தோன்றுகின்றது.
உண்மையில் அது இருந்ததா என்றும்
சில வேளைகளில் நான் ஐயுறுகின்றேன்.
ஆனால் அவ்விதமான சந்தேகங்களுக்கான
தேவை இல்லையென்பதையும் கூடவே
நான் உணர்கின்றேன்.
அது இருந்ததா அல்லது இருக்கவில்லையா
என்பது எனக்கு முக்கியமல்ல.
அது பற்றிய நினைவுகள் இன்றும்
என் உணர்வுகளில் விரவிக்கிடக்கின்றன.
அவை முக்கியமானவை.
மாபெரும் டைனோசர்கள் ஒரு காலத்தில்
இப்புவியுலகை ஆட்சி செய்தன அல்லவா.
அவற்றை நாம் பார்த்ததில்லை.
பார்க்கப்போவதுமில்லை அல்லவா.
ஆனால் அவற்றின் தடங்கள் இன்னும்
இம்மண்ணில் புதைந்து கிடக்கின்றன.
என் நினைவுத் தடங்களில் குருமண்காடும்
புதைந்துதான் கிடக்கின்றது.
அத்தடங்களிலிருந்து அவ்வப்போது அது
உயிர் பெறுகிறது. அவ்வளவுதான்.
அது போதுமெனக்கு.

கவிஞர் பாரதிதாசன் பிறந்த  தினன் ஏப்ரில் 29!

பாரதி வந்தார் பற்பல பாடினார்
பண்டிதர் ஒதுக்கினார் பாமரர் ஏந்தினார்
காரிருள் போக்கிடும் கதிரவன் ஆகினார்
கன்னித் தமிழின் காவலன் ஆனார்

பாட்டில் புதுமை பதத்தில் புதுமை
ஊட்டியே கவிதை உவப்பாய் அளித்தார்
நாட்டை நினைத்து நல்லன மொழிந்தார்
நாடே அவரின் உயிராய் இருந்தது

பாரதி காலம் கவிமணி இருந்தார்
நாமக் கல்லின் நற்கவி இருந்தார்
எட்டய புரத்து பாரதி மூச்சை
சுப்பு ரத்தினமே சுவாசித்து நின்றார்

நாமக் கல்லார் நற்கவி ஆவார்
கவிமணி தமிழின் கற்கண் டாவார்
பரதி தாசனாய் வந்தார் ஒருவர்
அதுவே அவரின் ஆசியே ஆகும்

கன்னங்கரியாய் அப்பி நின்ற இருளுடன்,
ஒன்றுகூடி அடித்துப்பெய்தது மழை.
எதிர்த்திசையில் ஓடிவரும் கார்களின்
கூரிய வெளிச்சங்கள் என்
கண்களைக் குளப்பின.
நித்திரை முளித்து வேலைசெய்த களைப்பில்,
அரைத்தூக்கத்தில்
காரை ஓட்டிவந்த எனக்கு அன்றைய
காரிருள் ஆழ் மனசுக்குள் புகுந்து
காலங்களைப் புரட்டிப்போட்டது.

விழிகள் புதிதாய்ப் பூத்தது
போன்ற உசாரில்
காரை இன்னும் நிதானமாக
ஓட்டி வந்தேன்.
'காலச்சக்கரத்தின் சுற்று
கடுகதி வேகத்தில் சுழன்று
கொண்டேயிருக்கின்றது.
அதில் நானே அச்சாணி.
அச்சாணிக்கும்
எப்போது ஓய்வுவரும்?'
என்பதுபோன்ற
எண்ணச்சிதறல்கள்
மனசுக்குள் கரைந்தோடின.
இந்த
'அச்சாணிவாழ்வு'தந்த
அனுபவம் என்ன?

ஏ! விரிந்திருக்கும் விரிவானே!
நீ எப்போதும் போல் இப்போதும்
என் சிந்தையை விரிய வைக்கின்றாய்.
என் தேடலைப் பெருக வைக்கின்றாய்.

உன்னைப் புரிதல் என் தேடலின் ஊற்று.
உன் விரிவு , ஆழம், தொலைவு
என்னை எப்போதும் வியப்பிலாழ்த்துகின்றன.
வியப்பினூடு விடைகள் எவையும் கிடைக்குமா
என்று முயற்சி செய்கின்றது மனது.

விடைகள் கிடைக்கப்போவதில்லை என்பது
அயர்வினைத் தந்தாலும் உனை, உன் வனப்பை
அயராது இரசிப்பதில் ஒருபோதும் எனக்கு
அயர்வில்லை. அயர்வற்ற இரசிப்புத்தான்.

கண்ணைக் கரிக்கும்
புகைக் காற்று
தேர்தல் பண்டிகைகளில்
தீப் பிளம்பாய் வீசும்.
காதிலே சேல் வடியும்.

தீய அடுப்புக்ளை மூட்டி
காய்ந்த விறகுகளையும் சருகுகளையும்
தீப்பிளம்புக்குள் போட்டு பத்த வைத்து
சட்டி பானைக்குள்  எண்ணெய்யை ஊற்றி
பதமாக சுட்டு இறக்குகின்ற பலாகாரங்களை
ஈன இரக்கமில்லாமல் வெந்து  கரியாய் தீய வைத்து
யாருமே உண்ண மனமில்லாத
குப்பைக் குழிக்குள்; போட்டு மூடும் பலகாரங்கள்தான்
இங்கே மூக்கைத் துளைக்கின்றன.
   
இவையேதான் நாவுக்கு சுவையென
விளம்பரங்கள் செய்து
பசியாறிக் கொள்ள சிறந்த சாதனம் என்று
வெடிக் கொளுத்தி
மொழிகளில் முழுக்கமிடுகிறார்கள்.

விசங்களைக் கக்கிக் கொண்ட எரிந்த விறகுகள்
கால ஒட்டத்தில் சாம்பலாகி தோல்வியைத் தழுவினாலும்
வயிறு நிறையத் தின்று ஏப்பமிட்ட தலைக்கனம்
மீளவும் அடுப்புக்களை மூட்டி
விறகுகளை எரிக்க ஆயத்தம் செய்யும்.

* ஓவியம் -AI

துதிபாடல், துதி நாடலால்
துவண்டு கிடக்கிறது
உலகு.

இருப்பின் தன்மை தெரிந்தால்
இதற்கொரு தேவை உண்டா?
இல்லை என்பதை உணரார்
இவர்.

பாதிப்பின் உணர்வுதனை
பரிசுத்தம் கெடாமல் பகர்வீர்.
பண்பாக்கி நடை பயில்வீர்.
பார் போற்றும். ஊர் போற்றும்.
யார்தாம் போற்றார்?

வசந்தம் மலர வருகின்ற சித்திரையே
சுகந்தம் பரப்பி சுகந்தருவாய் சித்திரையே
அகங்கள் நிறைய ஆனந்தம் அத்தனையும்
அள்ளியே நீவருவாய் அழகான சித்திரையே

பற்பல தத்துவங்கள் உள்ளடக்கி நிற்கின்றாய்
பண்பாடு கலாசாரம் தாங்கியே ஒளிர்கின்றாய்
இத்தரையில் எதிர்பார்க்கும் ஏற்றமுடை திருநாளாய்
சித்திரையே விளங்குகிறாய் சிறப்புடனே வந்திடுவாய்

இலங்கையில் சித்திரை இன்பத்தை அளித்துவிடும்
இருவினமும் சித்திரையை ஏந்திடுவார் மகிழ்வுடனே
செந்தமிழும் சிங்களமும் கொண்டாடும் திருநாளாய்
சித்திரைத் திருநாள் இலங்கையில் மலர்ந்திடுமே

முகநூல் எனக்குப் பலரின் ஆளுமையினைத்
தோலுரித்துக் காட்டியிருக்கின்றது.
புரட்சிகரமான கருத்துள்ளவர்கள் என்று
நான் நம்பிய பலரின் உண்மைச் சொரூபத்தினை
வெளிப்படுத்தியிருக்கின்றது.
சமூகத்தையே மாற்றிவிடப் போவதாகக்
கூக்குரல் இட்டவர்கள்
அவர்கள்தம் உண்மைச் சொரூபத்தை
முகநூல் வெளிப்படுத்தியபோதும்
நாணவில்லை. ஓடி ஒளியவில்லை.
இன்னும் அவ்வாறே கூக்குரல் இட்டுக்
கொண்டுதானிருக்கின்றார்கள்.

இந்த அற்புதமான நீலவண்ணக் கோள்
எந்தத்திக்கினை நோக்கினும்
மோதல்களினால் பற்றி எரிகின்றதைப் பார்க்கின்றேன்.
நீங்கள் வெளியில் ஒருவருக்கொருவர்
முட்டி மோதிக்கொண்டிருக்கின்றீர்கள்.
இரத்த ஆறு பெருக்கெடுத்தோடுகிறதைப்
பார்க்கின்றேன்.
குழந்தைகள், பெண்கள், ,முதியவர் எவருமே
உங்களுக்கு ஒரு பொருட்டல்ல
என்பதையும் உணர்ந்து கொள்ள வைக்கின்றது
வெளியில் நீங்கள் போடும் வெறியாட்டம்.
உங்களை நினைத்து நான் வெட்கப்படுகின்றேன்.
நீங்கள்தான் இப்பிரபஞ்சத்தின் தலைவர் என்பதுபோல்
உங்கள் கூத்திருக்கின்றதைப் பார்த்து நகைக்கின்றேன்.
உங்களுக்கு வெளியில் விரிந்து கிடக்கின்றது
பெரு வெளி.
விரி பெரு மெளனத்தில் புதைந்து கிடக்கும்
உங்களைப் பார்க்கையில்
உங்கள் தனிமையைக் கவனிக்கையில்
எனக்கு உங்கள் மேல் பரிதாபம்தான் வருகின்றது.

1. நடந்துவிடாதா அந்நற்கூத்து.

உங்களிடம் இருக்கும்
அறியாமையைக் கொஞ்சம் தாருங்கள்.
அத்துடன்
அந்தக் கல்லாமையின் புன்முறுவல்.
உள்ளிருக்கும்
யாவையும்
துடைத்தெறிந்து
காம்பு சப்பும்
மடியிலிருந்து
தொடங்கலாமா.

மண்ணோடு கலந்துவிட்ட
தொப்புள் கொடி
உறவற்ற
துயரம் சொல்லிலடங்காது.

அலுப்பு கூட்டும்
அன்றாடத்தின்
மதிப்புகள் கூடிய
வாழ்வைவிட்டு
அக்காக்கள் தேடும்
தம்பியாக
ஆடு மாடுகளுக்குள்
ஒலிந்து ஓட
என்ன செய்ய வேண்டும்
இப்பொழுது
நான்.

இஸ்லாமிய  வாசகர்கள், படைப்பாளிகள் அனைவருக்கும் 'பதிவுகள்' இணைய இதழின்  இனிய நோன்புப் பெருநாள் வாழ்த்துகள்!

01)

தலைப்பிறை கண்டார் அன்பர்!
தரணியே அன்பால் பொங்கும்
அலையருள் வீசல் கண்டேன்!
ஆதவன் அல்லாஹ் என்றே
கலைக்குரல் எழுப்பி வானில்
கைகளைக் கூப்பல் கண்டேன்!
விலைமதிப் பில்லா நல்ல
வீரிய விரதம் வாழ்க!

02)

பள்ளியின் வாங்கு வானில்
பாடிய செய்தி கேட்டேன்!
அள்ளியே இன்ப வாழ்த்தை
ஆருயிர்த் தோழருக்கு,
கள்ளதில் வண்டு பாடும்
கவியதில் பந்தி வைத்தேன்!
தள்ளியே தாழ்வு போகத்
தளிர்த்தன உலகு எல்லாம்!

முத்திப் போன வயதில்
பக்கம் வர விடாமல்
பாதைகளுக்கு முள்வேலிகள் போட்டு
தெருக் கூத்து ஆடும்
பாவப்பட்ட இரவு

பேரிசைச்சலுடன் ஓசை எழுப்பி
பாம்பாய் படம் எடுத்து
சூரியனைத் கொத்தித் தின்ன
விசம் கலந்த புன்னகையோடு
உதட்டைப் பிதிக்கி
முகத்தில் அப்பிப் பூசும்
மனிதனின் மாமிசங்கள்தான் நீ.

உன் உள்ளத்தி எரியும் தீயினால்
காலத்தை  மறைத்து
பொய்களைச் சோடித்து
வதந்திகளைப் பரப்பி
உண்மையை ஒழித்து மிதித்து
நடந்து பார்க்க வேணுமென
நீ நடித்தால் குருட்டு வெளவால் போல்
பறந்து திரிந்து
எங்கேயோ ஓர் இடத்தில்
மின் கம்பத்தில் கருகிக் கிடப்பாய்

1. உண்மை

உண்மைகள் என்றும் உவப்பானவை அல்ல​ !

அவை உறைக்கவும் செய்யும்
உறவை பிரிக்கவும் செய்யும்
காலம்
தீர்மானிக்கும்
மேடைகளில்
உண்மையும் ஒரு அங்கமே !
அவற்றைக் கையாள்வதில்
மிகுந்த​ கவனம் தேவை
அனாவசியமாக​ பகிரப்படும்
உண்மை
அமைதியை சிலவேளைகளில்
கெடுத்து விடுகிறது .
தேவையான​ அளவுக்கே
தேர்ந்து எடுத்து கொடுக்க​
வேண்டும் .

2. அம்மா ( தாய்) !

அருகிலிருந்து அமுதூட்டி
ஆசை முத்தம் கொடுத்தவளை
பேதை மனம் தேடுதுவே ,

அன்புடனே  உபசரித்து
அறிவு புகட்டிய​ அன்னை
மடியை
எண்ணி மனம் தேடுதுவே

உண்மை நிலை எடுதுரைத்து
உணர்வு நிலை ஏற்றி வைத்து
எண்ணம் எல்லாம்
என்றும் மனம் தேடுதுவே !

தாயாய் இருப்பாள் தாரமாய் இருப்பாள்
ஓயாமல் இருப்பாள் உழைப்பினை நல்குவாள்
சேயாய் இருப்பாள் சேவகி ஆகுவாள்
அவளே அவனியில் ஒளிவிளக் காவாள்

மகளிர் என்றுமே மகத்துவம் ஆவர்
மாநில வரமாய் வாய்த்தவர் மகளிர்
மண்ணின் பொறுமை மகளிர் பொறுமை
எண்ணிடும் வேளை கண்ணே மகளிர்

வீட்டினை ஆழ்கிறார் நாட்டினை ஆழ்கிறார்
விஞ்ஞான உலகில் விந்தைகள் செய்கிறார்
கல்வியில் உயர்கிறார் கண்ணியம் காக்கிறார்
கலைகளின் உயர்வாய் மகளிர் திகழ்கிறார்

இவர்களால்
சபிக்கப்பட்ட நிலத்திலும்
மலர்கிறது
ஈரம் தோய்ந்த
இரவுகளை உரியும்
இத்யாதிகள்

கசியும்
பின்னிரவின் பனித்துளியில்  
ஆல்கஹால் நிரப்பப்பட்டு
கணையம்
காதல் மொழிந்து தான்
கிடக்கிறது

1.  புத்தாயணப் புரிதல்.

பட்டுத்தான்
தெரிய
வேண்டியதாக
இருக்கிறது.
பறவைகளுக்கு
இலைகளின்
அருமை.
இறகுகளீன் பெருமை.

காலத்திடம்
இருக்கிறது
துளிர்ப்பதெல்லாம்
கவலைகளைக்
கடந்து.

துளிர்விடாத
போதிமரம்
பறவைகளுக்கானது
நம்பிக்கைகள்
வளர்க்க.

துளிர்த்த
போதிமரம்
இலைகளை
உதிர்க்கிறது
மனிதனுக்காக.

உயிர்களில் உயர்வும் தாழ்வும் உண்டாம்
உலகம் நோக்கிய உத்தமம் இதுவாம்
கீழ்சாதி மேல்சாதி இரண்டாம் - இவை
அனைத்தும் செய்யும் தொழிலின் பிறப்பாம்
பணக்காரனும் ஏழையும் வேறாம் - இப்படி
பகர்பவன் பகுத்தறியாத பண்பற்ற பிணமாம்